Pamiętam, że zawsze chciałam mieć bloga.
Nie do końca wiedziałam o czym będę pisać, ale … chciałam po prostu pisać. Miałam kilka podejść w kierunku tworzenia bloga, powstało na tę cześć nawet kilka tekstów. Jednak wszystko ostatecznie spłonęło na panewce. Tak chyba miało być. Zamiast bloga, utworzyłam kanał na YouTube, który działa i daje ludziom wartość.
Jara mnie to.
To teraz wjeżdżam z marzeniem o blogu.
Nadal lubię pisać, nadal chcę to robić, już teraz wiem o czym do Was pisać.
Od razu dodam, że nie będę się tym blogiem w żaden sposób ograniczać, nie będę narzucać sobie ram ani planów, nie będę stawiać celów w tym obszarze, obiecywać częstych treści. To ma być spontaniczny blog, tak jak spontaniczne są moje życiowe rozkminy. Raz podzielę się tu z Wami moimi storytellingowymi tipami, następnym razem opisze moje rewolucyjne przemyślenia, które być może dopadną mnie w windzie lub podczas karmienia moich dzieci.
Taki będzie właśnie mój blog. Nieregularny, jak drzemki mojego syna, spontaniczny jak prawdziwe życie matki, pełen emocji jak odpalanie mojego wv passata (z modlitwą w tle by odpalił).
A dzisiejszy wpis jest powitalny. Witajcie koleżanki, witajcie mamy, witajcie panowie i panie, witajcie słuchacze i witajcie uczestnicy szkoleń. Każdy z Was odnajdzie tutaj dawkę treści dla siebie.
Oto moje miejsce w sieci.
BajOla <3 <3 <3
