Siedzę sobie na podłodze z moimi dziećmi, w domu. Nasze głowy wiszą nad książką. Oni patrzą na ilustracje, zadają pytania, ja uprawiam czytanio-opowiadanie. Bo u Nas rzadko jest to zwykłe czytanie książki. Dobrze już wiecie, bo pewnie nie od dziś mnie znacie.

Bawimy się książka, eksperymentujemy. Dzieci chcą słuchać dalej, proszą o kolejne szaleństwa z książką. (2 lata i 4 lata- dwóch chłopców pełnych energii życiowej).

Siedzę. Delektujemy się tą chwilą i myślę o tej ilości dobra, którą obserwuję.

Oni kochają książki, oni wiedzą w której książce co na nich czeka, oni uwielbiają ten czas z czytaniem książki, te spojrzenia, te uśmiechy, to zmarszczone czoło ze zdziwienia. Ja to wszystko sobie oglądam wielokrotnie i czuję radość. Ogromną radość.

Czy to piękne zjawisko daje mi pewność, że moje dzieci będą kiedyś w zaciszu pokoju sięgać po książkę? Że smartfon nie będzie ich jedyną życiową odskocznią? Że będą cieszyć się literaturą?

Nie mam na to gwarancji, nikt z Nas nie ma. Świat pędzi, świat się zmienia, obserwujemy wszystko co się dzieje i osiadamy w rzeczywistości na własny sposób.

To co gwarantuje Nam ta książka?

Wspólne czytanie gwarantuje Nam doskonałe utrwalanie naszych relacji z dzieckiem. Jesteś tylko Ty, oczy dziecka i opowieść, która Was otacza. To piękno jest nieuchwytne, ale uwierz mi znaczy bardzo wiele.

Niby to krótka chwila, niby kilka wspólnych minut. Można by pomyśleć, że nic szczególnego i spektakularnego się nie działo, bo zwyczajnie czytaliśmy książkę razem. Ale…. właśnie te chwile pełne uważności, głębokich spojrzeń w oczy, te chwile pełne dobra, pięknych gestów, rozmowy, wrażliwości na drugą osobę. Przecież to jest kwintesencja naszego ludzkiego bytu.

Te chwile są nieprawdopodobnie ważne i dla dziecka znaczą dużo więcej niż dla Ciebie. Bo dziecko jest w fazie wzrostu, budowy poczucia własnej wartości i takie wartościowe chwile utwierdzają go, że jest ważny, że jest wysłuchany, że jego pytania mają sens, że ktoś się dla niego stara.

To trochę jak z myciem zębów. Niby jedno mycie zębów nie jest w stanie nic zmienić w Twoim życiu. Mogłoby się wydawać, że jak raz sobie nie umyjesz tych zębów to się świat nie zawali i na bank Ci nie wypadną. Ale sekret i cała tajemnica zdrowych zębów, nie leży w tej pojedynczej czynności ich mycia, a w konsekwencji w wykonywaniu tych pojedynczych czynności. Bowiem gdy myjesz zęby każdego dnia rano i wieczorem i jesteś w tym bardzo konsekwentny, to będziesz cieszył się pięknymi zębami do późnej starości.

Dokładnie tak widzę czytanie, jeśli poprzez narzędzie jakim jest książka, będziesz spędzać kilka dodatkowych minut dziennie z dzieckiem w pełnej uważności, zaangażowaniu, to dajesz dziecku regularny, wyraźny sygnał, że jest ważne, że jest wysłuchane, że jest wartościowe i wspólny czas ma swoje miejsce w pędzącym dniu.

W taki sposób budujecie korzenie tej pięknej osobowości, która kształci w tym małym ciele, w tym małym duchu.

No tak, ale jak to wszystko przełożyć na grupę dzieci?
Gdy jesteś, załóżmy, pracownikiem biblioteki czy szkoły, to czy w jakikolwiek sposób jesteś w stanie dać dziecku podwaliny do budowania jakiejkolwiek relacji z osoba czytająca? Czy to ma jakiś sens?

Ma i to oczywiście ogromny.

Gdy dorosły, zupełnie obcy, czyta grupie dzieci z wielkim zaangażowaniem, siada na dywanie, obraca książka ilustracją w kierunku dzieci i patrzy im głęboko w oczy, to daje kolejny bardzo ważny dowód na to, że dla tych dzieci bardzo się stara, że są ważne w tej bibliotece, bo to miejsce ma im właśnie służyć, że bibliotekarz to po prostu kolejny dobry dorosły, który chce pokazać odrobinę świata w którym będą żyć, który chce zachęcić do czytania i poznawania wielu zagadnień dotyczących tego co Nas otacza.

To my dorośli, dajemy dzieciom znać jak bardzo są ważne, to Nasz czas poświęcony im daje im znak, że warto z nimi być.

Stań się panią z biblioteki, która oczaruje słowem dzieci, po to, by otworzyć przed nimi kolejne możliwości.

Wspólne czytanie książek to dla dzieci przede wszystkim budowanie ich pewności siebie, poczucia wartości. To idealna okazja do budowania pięknych relacji z dorosłymi. Wspólne czytanie pobudza wyobraźnię dziecka, wzbudza w nim większą chęć poznawania świata.

Czytajmy!

3 SPOSOBY NA CZYTANIE GRUPIE DZIECI

Tak, wiem, ja też próbowałam czytać grupie 2,3,4 a nawet 11 latków i też miałam dość już po 3 minutach.

Niedoświadczony zapyta! A czego Ty dziewczyno miałaś dość? Czytania? Przecież to proste, każdy umie czytać, jeszcze bajki dziecku? Daj spokój o co ci chodzi.

Oczywiście, takie myśli mogą mieć jedynie osoby, które nigdy nie próbowały czytać grupie dzieci. Co mam na myśli mówiąc o grupie? A no to, że siedzi na dywanie od 10 do 30 dzieci i one mają Cię teraz słuchać, jak czytasz zdanie po zdaniu. Kto wie ten wie, że … to jest właściwie awykonalne zadanie.To zadanie z góry skazane na porażkę, jeśli nie masz skutecznych sposobów.

Czytanie statyczne, czyli takie gdzie siedzisz na krześle, a owa grupy dzieci czyta, to jest scena z wyidealizowanego filmu i zarazem fakt trudny do osiągnięcia. Pamiętaj o tym, że czytanie, które widzisz w TV, gdzie dzieci podczas nagrań spokojnie siedzą, to mit, który zakłamuje rzeczywistość.

Odnalezienie się w realiach wymaga od Nas spojrzenia “w oczy prawdzie”. Musisz pogodzić się z tym, że czytanie grupie dzieci wymaga Twojej energii, zaangażowania, a potem wydarzy się magia, którą na początku tego akapitu opisałam jako nierealną i niedostępną. Wszystko jest możliwe ale nie czarujmy się, w zwykłych warunkach, odczytując linijka po linijce treść książki, siedząc na fotelu, okładką zakrywając twarz, nie osiągniesz żadnego sukcesu czytelniczego.

Podzielę się z Tobą moimi 3 wskazówkami, na sam początek. Szczegóły omawiam w moim kursie online, który ma swoją premierę we wrześniu. Kurs nazywa się Czytanie WOW metodą BajOli. Bardzo lubię się dzielić moim doświadczeniem i mam wielkie marzenie, że kiedyś wszyscy będą mieli szansę korzystać z moich doświadczeń i pomysłów, dzięki czemu czytanie grupie dzieci będzie dla Was przyjemnością.

Przejdźmy więc do naszych tajemnych 3 sposobów na czytanie grupie dzieci.

1. Gdy czytasz, nie siadaj na fotelu – to konieczny warunek, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Czym jest sukces w czytaniu? Sukces to utrzymanie uwagi dzieci. Minimum 5 minut maksymalnie 30 minut. Jeśli rezygnujesz z krzesełka, kanapy czy magicznego fotela do czytania, który od razu skazuje Cię na niepowodzenie, to mamy pierwszy sukces. Teraz możesz pomyśleć: Hm… jak to, przecież od zarania dziejów wszyscy czytają na fotelu, prababcia czytała na fotelu, babcia, mama babci ciotka i w telewizji też widziałam jak aktorka Hania czytała na fotelu.
   Co jest do diaska? Tyko takie obrazy mamy w głowie.Otóż moi kochani, uwaga, czytanie z pozycji fotela daje tyle, ze masz zbiór ładnych zdjęć na facebooka. Wiem, bo mi, na spotkania z bajarką, też stawiają czasami fotel i rzeczywiście na zdjęciu to ładnie wygląda. Ale ja z fotela korzystam wyłącznie gdy mam przerwę między jedną bajką a drugą, potem gdy czytam i opowiadam, jest mi niepotrzebny.Fotel nie pomoże dzieciom skupić uwagi i jeśli z tego zrezygnujesz, to mamy sukces, bo lądujesz na pupie na dywanie na poziomie dzieci i te już Cię lubią, bo mało który dorosły tak robi. Mało kto schodzi do poziomu wzroku dzieci. No więc dzięki takiemu sposobowi na siadanie, jesteście ziomkami z maluchami. Ale co dalej Pani BajOlu?
2. 2. Książka to nie mur.
   U … a co to za odważne stwierdzenie? Książka zawsze jednoczyła, jakie mury?

Otóż mur tworzysz, gdy odwracasz książkę tekstem do siebie, a okładką do dzieci ;). Książka jest dla dzieci, więc odwróć jej treść i te ilustracje właśnie w stronę dzieci. Czytanie tekstu na szybko a potem odwracanie również na szybko ilustracji, to zły ruch. Ilustracja ma sens tylko wtedy, gdy serwujemy ją jednocześnie z treścią.

Zatem skieruj ilustracje i treść książki w stronę dziecka i zacznij czytać pod kątem, musisz się trochę wygiąć. Nie będzie dla Ciebie to takie wygodne jak siedzenie na fotelu, ale moment czytania to moment dawania czegoś dobrego od siebie, daj więc trochę więcej i pogimnastykuj się.

– O Jezu, a mój kręgosłup? Jak ja się wyliże po takim krzywym czytaniu?

Wyliżesz się, jak zapiszesz się na jogę lub inne zajęcia podczas których się rozciągasz jak np. pilates. Wiem, bo praktykuje i ból karku minął. A tak serio to opierasz okładkę o przedramię, odwracasz treść w stronę dzieci, wyciągasz głowę jak struś i czytasz jak należy, czyli kątem oka, a dzieci patrzą na ilustracje. I teraz książka nie jest murem, a przestrzenią, która zaprasza do wspólnego skupienia i podążania dalej.

3. Czytanie jest dynamiczne Jeśli odtwarzasz tekst linijka po linijce i tak go podajesz dzieciom, to ja Ci życzę powodzenia! To tak jakbyś przygotowała prezentację na studia i robiła kopiuj wklej z Wikipedii, a potem ku wielkiemu zdziwieniu, nie zaliczyłabyś tej prezentacji, którą czytałaś zdanie po zdaniu. No lipa straszna, prawda? Po prostu chodzi o to, żebyś wstała gdy czytasz, potuptała gdy mowa o stadzie słoni, pokrzyczała gdy ktoś się boi, szeptała i skakała gdy przyjdzie Ci taki pomysł. Czyta całe ciało, nie tylko oczy i głos.

Czytanie, to coś więcej niż umiejętność, czytanie to wielka siła, która daje nam szansę na spędzenie czasu z samym sobą, gdzie mamy szansę zabrać siebie w podróż taką, jaką wybieramy sami. To mentalna podróż w nieznane. Wykorzystaj to i pokaż jaką piękną podróżą będzie czytanie przedstawione przez Ciebie.

Wiele można zrobić, najważniejsza jest Twoja chęć! Reszty Cię nauczę, ale chęć i wiara w to, że też możesz czytać metodą WOW BajOli to podstawa. Napisz w komentarzu, czy masz w sobie chęć do czytania, które powala na kolana nawet dynamiczne dzieci, które zaczynają wierzyć, że też potrafią słuchać.

Pamiętaj!
1. Usiądź z dziećmi na tym samym poziomie – dywan, podłoga – daj im poczuć, że jesteście sobie równi.
2. Zwróć książkę w kierunku dzieci – stwórz wspólną przestrzeń, pozwól im zobaczyć ilustracje, daj im poczuć, że jesteś otwarta.
3. Czytaj dynamicznie, gestykuluj, moduluj głos, używaj całego ciała do czytania.

Przetestuj i zobacz jak świetnie działają te rozwiązania.

CZY BAJKA MOŻE CI POMÓC W ROZMOWIE Z DZIECKIEM?

Od kiedy zostałam mamą, mój świat wywrócił się kompletnie do góry nogami.
Na każdym polu. Życie matki to nie bajka.
Nigdy nie zapomnę tych pierwszych tygodni, w których byłam tak bardzo zmieszana, zdziwiona i zaskoczona nową rzeczywistością.
Wydawało się, że jestem dobrze przygotowana do nowej roli. Nic bardziej mylnego. Do tej roli przygotowuje tylko czas i praktyka.
Nie inaczej było u mnie.
Upływ czasu sprawił, że nowa codzienność stała się moją aktualną rzeczywistością. Zaakceptowałam wszystko co nowe, pogodziłam się z nieodwracalnymi zmianami. Zaczęłam się cieszyć.

Jednak w rodzicielstwie jest tak, że upływ czasu wystawia Nas na kolejne próby. Właściwie cały dotychczasowy czas to czas nieustannych prób, sprawdzianów, testów wytrzymałości. To jest rollercoaster. To nie bajka.

Dziś nie jest oczywiście inaczej. Dziś staje przed kolejną próbą, która trwa od kiedy moje pierwsze dziecko zaczęło mówić. Ta próba nazywa się JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM.

Właśnie o tym będzie mój dzisiejszy wpis.

Wielu już wie, że czytam dzieciom sporo bajek, choć od kiedy mam dwójkę dzieci, czytam dużo mniej.

Rzeczywistość rodzica dwójki, zupełnie wywraca to co było już wywrócone.

Dziwiło mnie, że nawet czytanie dzieciom bajek było dla mnie trudne.

Czytać! A co dopiero konstruktywnie z nimi rozmawiać!

Bo do dobrej rozmowy z dzieckiem potrzeba wiedzy, czułości, podejścia, zrozumienia, cierpliwości, czasu czyli tych wszystkich rzeczy, które zazwyczaj rodzic ma w deficycie. Jednak mimo deficytów trzeba działać.

Tak więc działałam. Odpowiedzialność za wprowadzenie moich dzieci w świat emocji wydaje mi się być jednym z poważniejszych zadań jakie mogę dobrze wykonać w rodzicielstwie. Oczywiście zaczęłam czytać. Oczywiście zaczęłam googlować. Oczywiście zaczęłam konsultować się ze specjalistami psychologami. Nie ma we mnie zgody na rozwiązywanie trudności emocjonalnych starymi metodami wychowawczymi. Nie ma też we mnie zgody, by wszystko co nowe przyjmować bezkrytycznie.

Moje poszukiwania dyktowało życie. A dokładnie trudy codzienności, konkretne, trudne sytuacje. Szukałam odpowiedzi, wypadałam z rytmu, próbowałam od nowa, łapałam się na słabościach, powstawałam i szukałam dalej. Aż wreszcie zaczęłam rozumieć, że żadna rada nie ma sensu jeśli…. nie będę potrafiła jej przełożyć na sytuację, która się wydarzyła konkretnie u mnie. Pomyślałam, że nie tylko ja tak mam, że nie tylko ja chłonę wiedzę a potem w obliczu trudności wpadam w schematy wychowawcze, które nie są moje i których nie chcę utrwalać. Wtedy wpadłam na pomysł z Olą psycholog, która służy mi wsparciem, by razem pomóc wielu rodzicom, którzy prędzej czy później znajdą się dokładnie w tym samy miejscu i jeśli będą poszukiwać rozwiązań, to trafią na Naszą wspólną, wspierającą bajkę terapeutyczną, która daje konkretny przykład jak rozmawiać z dzieckiem, by objaśnić mu emocje.

Tak właśnie powstała bajka pt. “ Ja się boję. Jak Franek zrozumiał ślimaki“

Jako że Ola psycholog oraz Ja, mamy własną dwójkę dzieci i Nasza rzeczywistość jest pełna emocji, trudności, braku czasu to nawet przez chwilę się nie łudziłyśmy, że rodzic znajdzie chwilę na wspólne czytanie. Nie znajdzie, szczególnie rodzic dwójki małych dzieci z niewielką różnicą wieku ale za to z wielką różnicą potrzeb. Od tego wyszłyśmy. Od pełnego zrozumienia rzeczywistości, którą wielu czasem próbuje ubarwiać, ale nie my. No więc skoro jest trudno a chcecie by bajka czytana a nie tylko oglądana, się pojawia w domu, to ją Wam przeczytałyśmy. To bajka audio. Kupujesz ją, ściągasz na telefon i słuchacie ją w aucie, na światłach, podczas jazdy do przedszkola lub w kuchni i salonie gdy gotujecie obiad. Słuchacie i o niej rozmawiacie. O emocjach dzieci, o tym jak rozmawiać, jak mówić o emocjach, jak szanować granice, o tym, że strach jest naturalną emocją.

Najbardziej w tej bajce lubię to, że opisałyśmy tam konkretny przykład na to, jak rozmawiać z dzieckiem. Tam jest dialog mamy i syna. Mamy, która ma wiedzę i umie ją zastosować, mamy, która sporo przeszła i też nie było jej łatwo, ale dzielnie się uczyła i dziś ta mama daje Ci konkretny przykład takiej rozmowy.

Cóż mogę Wam dodać, macierzyństwo zmieniło wiele, wiele razy jest mi niewygodnie, właściwie codziennie jakieś 100 razy ale…. ja się nigdy tyle jednocześnie nie nauczyłam, nigdy tak wiele jednocześnie nie zrobiłam i nigdy mój świat emocji nie był tak dopracowany i uporządkowany jak dziś. Dlaczego? Bo dziś wykonuje pracę stojąc w oku cyklonu i właściwie uczę się najszybciej i najskuteczniej. To bardzo ciekawe szczerze Wam przyznam. No cóż. Pora Na Was. Korzystajcie z tego co razem z Aleksandrą Mazurek wypracowałyśmy. Niech bajka da Wam wartość.
Niech Nasza bajka pomoże Wam rozmawiać z dzieckiem.

Ściskamy <3